تحلیل عوامل مؤثر بر رضایت شغلی ورزشکاران مرد ورزش های گروهی ایران

هدف: این پژوهش با هدف شناسایی و تحلیل عوامل موثر بر رضایت شغلی ورزشکاران مرد ورزش‌های گروهی ایران بود. روش شناسی: این پژوهش از نوع توصیفی است که جامعه آماری آن را 776 نفر از ورزشکاران تیم‌های لیگ برتر بودند که 360 نفر به عنوان نمونه آماری به پرسشنامه محقق ساخته پاسخ دادند. این ابزار با 86 شاخص در مقیاس 5 ارزشی لیکرت تدوین گردید و با استفاده از نظرات 17 نفر از کارشناسان خبره، روایی صوری آن تأیید و ثبات درونی کلی آن، 98/0=r برآورد شد. از روش تحلیل عاملی اکتشافی با چرخش متمایل، آزمون فریدمن و آزمون تعقیبی علامت در سطح معنی‌داری 05/0 p≤ استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد ساختار رضایت ورزشکاران مرد در چهار عامل پیشآیندها، فرآیندها، پیامدها و همبسته‌های رضایت شغلی به ترتیب 06/75 ، 15/76 ، 25/72 و 29/74 درصد از واریانس رضایت شغلی ورزشکاران را تببین کرده‌اند. پیامد و فرآیندهای رضایت شغلی با میانگین رتبه 77/2 و 64/2 بیشترین اهمیت را در رضایت شغلی ورزشکاران داشتند. ملاک کیفیت زندگی72/28%، عملکرد فردی95/25%، فرآیندهای سازمانی69/21% و کیفیت زندگی‌کاری33/21% به ترتیب بالاترین درصد واریانس را در تبیین رضایت؛ و از بین گویه‌ها نیز تعهد و وفاداری، انسجام و رفتار منصفانه در تیم، و حمایت اجتماعی مانند رسانه‌ها و هواداران بالاترین میانگین اهمیت را تأمین رضایت ورزشکاران داشتند. نتیجه گیری: پیامدها و فرآیندهای تیمی ، بیشترین اهمیت را در تأمین رضایت ورزشکاران دارند؛ و چون پیامدها بیشتر تحت تأثیر عوامل محیطی است بنابراین، توجه به فرآیندها در تیم و باشگاه بسیار مهم است.